تجربه ای تازه

بنام خدایی که تنها خداست.

بعضی اوقات به خودم می گم بچگی کردم،و شایدم حماقت.بچگی از اون جهت که مثل یک کودک  که به مادرش اعتماد داره ،به پزشک شما اعتماد کردم و حماقت از اون باب که چرا به غیر از خدا به احدی اعتماد صد در صد داشتم...

ماجرا از اون قرار بود که::::

دو ماهیه که حسابی درگیر آلرژیت بودم.از برف بی سابقه سال پیش ،دچار آلرژی شدی و تا تابستان امسال با مصرف دارو تحت کنترل بود،که با شروع فصل پاییز آلرژیت بدتر شد.طوری که هر ماه دو تا سه بار می بردمت پیش دکترت.خدا رو شکر هیچ علایمی جز آبریزش بینی نداشتی،اما دیدن مخاط بینی شفافت هر روز و هر روز بیشتر عذابم می داد و انقدر درگیر دارو دادنهای پی در پی بودم که  شبها از خستگی بیهوش می شدم...

به توصیه دوست خوبم ،خاله شیما و اصرارهای مادر جون پیش یک فوق تخصص آلرژی واسه شما نوبت گرفتیم ،در رشت.بعد از دیدن داروها پزشک از تجویز داروها بسیار ابراز ناراحتی کردن و حتی عنوان کردن استفاده زیاد شربت زادیتن باعث بیش فعالی در کودکان می شه...و .....

فکر می کنی مامان و بابا تو مطب چه احساسی داشتیم...واقعا ناراحت بودیم .ناراحت از اینکه چرا یک پزشک توان این رو نداره که به بیمارش بگه ::این بیماری شما در محدوده طبابت من نیست..آخه چرا؟؟ نه ماه دارو مصرف کرده بودی و حالا همچنان ادامه داشت.

لازم به ذکره که پزشک شما بسیار مهربان و خوشرو و بسیار متعهد هستن،و در تمام بیماریها و روشهای درمانی بهترین تجویز رو داشتن و دارن ،اما آلرژی خودش یه مبحث جداست و نیاز به تحصیلات تخصصی داره...

بهر حال در حال حاضر به شکر خدا،با مصرف داروهای جدید بهتری و آبریزش بینیت قطع شده،اما از اونجایی که دیگه به هیچ پزشکی اعتماد نمی کنم،در انتظار روزهای آتی به سر می برم.تا ببینم چه خواهد شد..و تنها توکلم به خدا هست و بس..

اما علت اصلی نوشتن این پست این بوده که به همه مامانای مهربون بگم تنها و تنها طبیب شفا بخش و بی نقص خداست.حتی بهترین پزشکان هم دچار خطا و اشتباه می شن.اما مهم اینه که موش آزمایشگاهیشون ،پارههای تن ما نباشن..

به امید روزی که هر کس متخصصِ تخصصِ خودش باشه،مخصوصا پزشکان این مرزو بوم... و به امید روزی که کودکی بیمار نباشه.

التماس دعا