بدون عنوان
بدون عنوان
بنام زیباترین نامها..
تصمیم به نوشتن گرفتم .از نو بنویسم.برای روزهایی که دیگه نمی تونم تنتون رو ببویم و از سر تا انتهای پایتون رو ببوسم..می نویسم تا آرام جانی باشه برای روزهایی که شاید کمی دور باشم از کنار شما بودنم..
#طاهاجانم #مریمنازجانانم
صبحها با صدای دلنشین قاقون قاقون دخترم از خواب شیرین برمی خیزم.نگاهی به ساعت روی دیوار می اندازم.ساعت 7 صبح..جان شیرینمان سحر خیز است دیگر.چه می شود کرد.شبها 8تا 9 می خوابد و صبحها با طلوع خورشید برمی خیزدخوب می داند که خورشید گرم خانه ماست..مادر چه می کند تا یک شب در آشپزخانه و جابجایی مشغول و اول صبح بیدار..مادر خاته که ما باشیم باید سرحال باشم و خندان و پر انرژی..از ابتدا دقدقه ام برنامه ای برای زاهای قلبم و غذایی دلچسب و مغزی برای پسرم و میانوعده ای برای جانم و ....
مادر بودن سخت است.مادر کافی بودن سختر...نباید بیمار شدی که حسابی نظم خانه قمر در عقرب می شود.نباید بی حوصله باشی که کارها می ماندو انباشته می شود و با یک لشکر نیرو هم قابل جبران نیست..
مامان من دلم یه طوری بخ می زنه..یه جوری می شم..
چرا طاها جونم..چطوری می شه مادر؟؟!!میدونی مامان،هر وقت مریمنازو می بینم حالم این طوری می شه...آخه خیلی دوسش دارم..این بچه خیلی شیرینه ..من عاشقشم...
و باز خدایا شکرت
#طاها_5سالگی
#پنجشنبه96/4/1
چندین ماهی هست که بخاطر بارداری و بعد تولد مهربانوی منزلمان از طاهای جانم غافل شدم..هر چه نیروی گذاشتم.خسته تر شدم از خواب و استراحتم گذشتم اما نشد که نشد ..برنامهای بهم ریخت.و طاها به سمتی سوق داده شد که خیلی دلم می سوخت..برایش جان کنده بودم و حالا شاهد وقت گذرانیهایی بودم که نمی پسندیدم..از درون عذابی آزارم می داد .تنها بودم در این راه طولانی..اما باید دوباره پا بشم..باید از نو شروع کنم..من وقتها گذاشتم پای این میوه دل..نه اینکه منتی باشه ..نه .هرگز .خدا می دونه که با جان کردم.و وظیفه و دینی هست که خداوند بر گردن هر پدرو مادری قرار داده..پس منتی نیست..
خدایا کمکم کن که قویتر و ساعی تر شروع کنم..کمکم کن .که اینار بدون توقف اون طوری که دلم آروم می گیره ،مادری کنم..
دوباره می نویسم
تصمیم به نوشتن گرفتم .از نو بنویسم.برای روزهایی که دیگه نمی تونم تنتون رو ببویم و از سر تا انتهای پایتون رو ببوسم..می نویسم تا آرام جانی باشه برای روزهایی که شاید کمی دور باشم از کنار شما بودنم..
#طاهاجانم #مریمنازجانانم
صبحها با صدای دلنشین قاقون قاقون دخترم از خواب شیرین برمی خیزم.نگاهی به ساعت روی دیوار می اندازم.ساعت 7 صبح..جان شیرینمان سحر خیز است دیگر.چه می شود کرد.شبها 8تا 9 می خوابد و صبحها با طلوع خورشید برمی خیزدخوب می داند که خورشید گرم خانه ماست..مادر چه می کند تا یک شب در آشپزخانه و جابجایی مشغول و اول صبح بیدار..مادر خاته که ما باشیم باید سرحال باشم و خندان و پر انرژی..از ابتدا دقدقه ام برنامه ای برای زاهای قلبم و غذایی دلچسب و مغزی برای پسرم و میانوعده ای برای جانم و ....
مادر بودن سخت است.مادر کافی بودن سختر...نباید بیمار شدی که حسابی نظم خانه قمر در عقرب می شود.نباید بی حوصله باشی که کارها می ماندو انباشته می شود و با یک لشکر نیرو هم قابل جبران نیست..
مامان من دلم یه طوری بخ می زنه..یه جوری می شم..
چرا طاها جونم..چطوری می شه مادر؟؟!!میدونی مامان،هر وقت مریمنازو می بینم حالم این طوری می شه...آخه خیلی دوسش دارم..این بچه خیلی شیرینه ..من عاشقشم...
و باز خدایا شکرت
#طاها_5سالگی
#پنجشنبه96/4/1
چندین ماهی هست که بخاطر بارداری و بعد تولد مهربانوی منزلمان از طاهای جانم غافل شدم..هر چه نیروی گذاشتم.خسته تر شدم از خواب و استراحتم گذشتم اما نشد که نشد ..برنامهای بهم ریخت.و طاها به سمتی سوق داده شد که خیلی دلم می سوخت..برایش جان کنده بودم و حالا شاهد وقت گذرانیهایی بودم که نمی پسندیدم..از درون عذابی آزارم می داد .تنها بودم در این راه طولانی..اما باید دوباره پا بشم..باید از نو شروع کنم..من وقتها گذاشتم پای این میوه دل..نه اینکه منتی باشه ..نه .هرگز .خدا می دونه که با جان کردم.و وظیفه و دینی هست که خداوند بر گردن هر پدرو مادری قرار داده..پس منتی نیست..
خدایا کمکم کن که قویتر و ساعی تر شروع کنم..کمکم کن .که اینار بدون توقف اون طوری که دلم آروم می گیره ،مادری کنم..
دوباره می نویسم
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
